Tanden, Tekeningen en Tegendraadsheid

Ik ga niet meer zeggen dat het lang geleden is want dat kunnen jullie zelf ook concluderen. Er is weer veel gebeurd de afgelopen maand, want kleine kinderen staan nou niet bepaald stil in hun ontwikkeling. Zo heeft Rens inmiddels een tand, en kan ie opeens heel goed zitten en kruipen!! Gedaan dus met de (relatieve) rust van maar 1 bewegend kind.

Alhoewel, zoveel verandert er niet ,want we waren met Nynke al heel wat gewend. Rennen, vliegen, draven (drafe-drafe!) het kan mevrouw niet gek genoeg. Nieuwste hobby is overal vanaf springen, het liefst van zo hoog mogelijk. Je houdt zo af en toe je hart vast. En als je dacht dat uitleggen dat wat ze doet gevaarlijk is enig effect zou hebben, het tegendeel is waar! Staand op het dressoir en klaar om er vanaf te springen weet ze met een grote grijns te melden dat dit `faarlijk´ is……

Stoeien met heitie is ook favoriet. Ik wordt regelmatig gemaand te gaan `ligge` en als levend klimrek te dienen. En ja, dan moeten we uiteraard ook nog op de kop!(Nynke kop!). Gelukkig de laatste tijd wel eer van alle inspanningen, want Nynke weet ondertussen ook wat woorden als ´leuk´en ´gezellig´betekenen. Dus al klimmend op heitie is het opeens ´leuk!´, en als we allemaal bij elkaar zitten, en de poppen zijn ook allemaal gerangschikt, kan ze zomaar opeens aankondigen dat dit toch wel heel ´sellig´ is.

Rens is ondertussen nog steeds vooral bezig met dingen bestuderen, en heeft een aandacht voor details die Nynke nooit gaat krijgen. Hij mag ondertussen allerlei vast voedsel en knaagt met regelmaat een heel broodje weg. Waar al dat eten blijft bleek bij de laatste visite aan het consultatiebureau. 72 centimeter en 9 kilo al weer!

Omdat Nynke nogal wat aandacht vergt als ze los loopt (voor je het weet ben je haar kwijt omdat ze besluit een heel andere kant op te gaan dan jij gepland had) en Rens ook niet echt meer tilbaar is, heeft Mirjam een tweepersoonsbuggy aangeschaft. Die heb ik meteen maar even getest met een ritje naar Balk, en het beviel beide kinderen prima, zo achter elkaar.

Nynke begint zich steeds beter zelf te vermaken, en kan zomaar een kwartier bezig zijn met “kjeuje”. We hebben inmiddels een mooie voorraad tekeningen! Ook de poppen zijn favoriet, en in combinatie met het serviesje dat ze van oerpake en –beppe kreeg is het feest compleet! Liters thee gaan er doorheen, en het virtuele eten is niet aan te slepen! Helaas kopieert ze ook nog steeds alles naadloos. Zo heeft ze van Jasper en Suzanne geleerd dat je stoelen ook kunt verplaatsen en als opstapje gebruiken, en heeft ze van beppe geleerd dat er ook chocoladehagelslag bestaat. Denk je haar nu een plezier te doen met een boterham met “ ha´slag”, krijg je doodleuk te horen dat het “andeje” hagelslag had moeten zijn….

En zint het mevrouw niet, dan begint ze tegenwoordig te gillen danwel te slaan. De hoek is regelmatig bezet de laatste dagen….

Gelukkig is ze de meeste tijd gewoon vrolijk, en uit ze dat de laatste weken door te zingen. Erg leuk, en steeds verstaanbaarder! Van “ Jan huigen inde ton” tot aan “ klap eens in je handjes”, het hele kinderrepertoire komt voorbij. En voor Rens zingt ze natuurlijk “slaap kindje slaap”, want die vind ze over het algemeen nog steeds erg lief!