Vakantie (vervolg)

Zo, de vakantiespullen zijn aan de kant, de caravan gewassen en weer terugbezorgd, tijd om het vakantieverslag te schrijven! Waar waren we ook alweer gebleven? Oh ja, in Mesingen aan de Moezel, op de family camping. Een erg mooie omgeving, redelijk weer beetje zon, veel bewolking, dagje regen). Qua family was het vooral het seizoen van de opa´s en oma´s die natuurlijk allemaal met vertedering naar die lieve kleine schatten van ons keken... Helaas weinig leeftijdsgenootjes om mee te spelen, en de speeltuin was wat te ver weg voor de kinderen om alleen heen te gaan, dus moesten ze zich vermaken rond de tent. Met het aangeschafte zwembadje en de vakantiekadootjes (een tekenbord voor Nynke, een vrachtauto met 2 trekkers voor Rens) ging dat prima. Uiteraard kon een bezoek aan Cochem en het bijbehorende indrukwekkende kasteel niet uitblijven.

De dag dat het regende zijn we naar het zwembad van Cochem geweest. Niet heel groot, wel met veel attracties voor de kinderen. En aangezien zowel Nynke als Rens dol zijn op water, was dat dolle pret. Zeker omdat Nynke bandjes om had en dus alleen van de glijbanen kon. Uiteraard moest dat steeds gekker, tot aan alleen van de grote, steile familieglijbaan aan toe!

Na een week zijn we op zoek gegaan naar beter weer, en uiteindelijk aan de Kirnbergsee beland, vlak bij Braunlingen en DonauEschingen, en niet ver van de Bodensee. Italie hebben we dus niet gehaald, maar dat lag niet alleen aan het feit dat we met caravan langzamer vooruit kwamen. We hebben gemerkt dat trekken ook betekent dat je niet om 04.00 smorgens vertrekt, maar dat het meestal een uur of half 10 is, en dan kom je niet verder dan een uur of 6 rijden per dag, zeker met 2 kleine kinderen aan boord die zo af en toe even een rondje rond de caravan moeten rennen.

Het toeristengedeelte van de camping had geen vaste plaatsen maar een Suchen Sie einfach ein platz-beleid. Met als gevolg dat heitie de caravan vakkundig tot aan het water manouvreerde, en we een week lang letterlijk aan het water gestaan hebben. Perfect! De kinderen scharrelden de hele dag wat rond het strand, terwijl ik als badmeester gewoon van voor de tent een oogje in het zeil kon houden!

We zijn ook nog een dagje naar een "Erlebnispark" in de omgeving geweest. We konden er op de fiets heen, maar moesten daarvoor wel over allerlei bospaden. Erg mooi, dat Schwarzwald! Kan ook vervelend zijn overigens, al die heuvels, want toen ik ´s avonds een rondje rond het meer wilde (2,5 kilometer) maar een stukje om wilde fietsen omdat ik anders tegen een trap op moest, kwam ik op een downhillpad uit dat uiteindelijk 3 km lang was... Tja, die drie kilometer moest ik daarna ook weer omhoog op mijn robuuste stadsfiets met 2 kinderen er op....

Het Erlebnispark was een beetje vergane glorie, maar wel erg leuk voor de kinderen. Veel speeltoestellen, wat dieren, en een rodelbaan. Helaas voor vanaf 4 jaar. Heb Nynke zelden zo sip zien kijken als toen bleek dat ze niet met me mee mocht van die strenge meneer bij de ingang.

Inspannend was het in ieder geval wel, want Rens viel op de terugweg spontaan in slaap....

Uiteraard gingen Nynke en Rens op vakantietijd (21.00) naar bed, en werd er overdag niet echt geslapen, waardoor ze ´s ochtends iets later wakker waren dan normaal. Soms was het zelfs 08.15! hmmmm, uitslapen.... In slaap komen was vaak wat lastig met al die indrukken, maar als ze eenmaal sliepen kon je een kanon afschieten. De omgeving staat dan ook bekend om zijn gezonde (berg)lucht :-)

En gezonde berglucht maakt hongerig. Vooral Rens heeft als een slootgraver zitten eten de hele vakantie! Blijkbaar was het nodig voor zijn ontwikkeling , want daar heeft ie weer wat sprongen gemaakt. Hij kletst je de oren van het hoofd, ondertussen met zinnen van 2 of 3 woorden, en heeft zichzelf ("Rensj") ontdekt! Nynke heeft zich vooral qua taalvaardigheid ontwikkeld, en kan daarnaast steeds beter zelf spelen, omdat ze ook haar fantasie nu gebruikt. Er zijn heel wat "appeltaarten" gebakken!

Mirjam is ooit met haar ouders naar Schaffhausen geweest, de watervallen in de Rijn bekijken. Dat heeft zoveel indruk gemaakt dat ze er graag nog een keer naar toe wilde. Nu waren we relatief in de buurt (het was maar 70 kilometer), dus we hebben een tripje naar Zwitserland gemaakt. Best leuk om te zien, maar wel erg toeristisch!

Onderweg naar Zwitserland kwamen we langs de "Wutachslucht", een door de rivier uitgesleten diepe, smalle vallei waar je mooi kon wandelen. Daar zijn we de volgende dag heen geweest. Een erg interessant gebied afgaande op de informatie die bij de parkeerplaats hing, maar nog een beetje een brug te ver voor Nynke en Rens, want een rondje van 10 kilometer lopen zit er nog niet in, en het terrein was wat te onherbergzaam voor de buggy. Toch een klein stukje gelopen, maar het viel wat tegen, want na een hele steile klim tegen de helling op was het eigenlijk gewoon een bospad langs een afgrond. Maar ach, voor de kinderen is het al gauw spannend als je vertelt dat echte wandelaars altijd een stok hebben....

Na een kilometer of 2 maar omgedraaid, en met de kinderen op de nek ging het een stuk sneller! Na nog een prima maaltijd in een afgelegen restaurant was het tijd om weer huiswaarts te keren. Met nog een overnachting onderweg hadden we ruim de tijd om zondag op tijd op de panoramahoeve in bennekom te zijn voor de verjaardag van Pake Cees. Totdat, 15 kilometer voor de grens bij Arnhem, de band van de caravan het voor gezien hield. Bij gebrek aan het juiste gereedschap (nogal grote wielmoeren op de caravan, de slinger voor de pootjes paste precies, maar leverde niet genoeg moment) heeft de ADAC ons uiteindelijk geholpen met het wisselen van het wiel. Toch weer 2 uur verder, waardoor we precies op tijd waren om iets te laat te zijn in Bennekom. Na een geslaagde middag ´s avonds het laatste stukje naar huis gereden, met 2 gesloopte kinderen achterin.

Al met al een prima vakantie, waarbij het op pad zijn met een caravan me veel beter bevallen is dan ik van te voren gedacht had.