Hoe sterk is de eenzame fietser...

Nynke heeft sinds een paar weken haar fiets herontdekt. Na het sloot-incident vorig jaar heeft ie een tijdje in de schuur gestaan en was het weer er ook niet echt naar, maar dit voorjaar wordt er veelvuldig door de achtertuin gefietst. Op een fiets is die ruimte eigenlijk toch wat te klein, dus we gaan zo af en toe ook maar eens wat verder van huis. Mirjam had laatst de fiets al meegenomen naar Balk en Nynke het laatste stukje naar de winkel laten fietsen, en dat ging prima, dus afgelopen maandag vond ik het wel tijd voor een experimentje. Het was een beetje druilerig en niet echt weer om buiten te spelen, dus dan maar een fietstochtje. Rens bij mij voorop, en Nynke op haar eigen fiets, tot grote vreugde van die laatste. We moesten brood halen, want dat was compleet op, dus de bakker was een mooie bestemming op ongeveer anderhalve kilometer afstand. We hebben er gelijk maar een feestje van gemaakt en wat gedronken en een stukje oranjekoek gegeten bij de bakker, konden we meteen even rusten en opwarmen. Uiteindelijk heeft ze het hele stuk heen en terug zelf gefietst! Thuis was ze wel ‘ een beetje moe’, maar onderweg heb ik geen klachten gehoord. Een echte bikkel, die ik nog maar zelden zo trots heb zien kijken als op haar eigen fietsje in de winkelstraat.....

Binnenkort gaan we op vakantie, en die gelegenheid grijpen we aan om de kinderen weer een stapje beschaafder te leren eten. Want zeg nou zelf, in een restaurant eet je niet met je handjes en zeker niet met je mond open. Het vooruitzicht mee te mogen naar een echt restaurant doet wonderen, want opeens blijkt dat ze het beide prima kunnen, als ze maar willen. Vooral Nynke is er erg mee bezig en vraagt zeker een paar keer per maaltijd om aandacht zodat ze kan laten zien hoe netjes ze kan eten. Zoals gisteren, toen ze concludeerde: “ Kijk mama, ik kan heel netjes met mijn mond dicht eten, nu kan ik ook mee naar het strand!”.......

In de vakantie gaan we ook een poging doen om Rens zindelijk te krijgen. Hij plast inmiddels al keurig op het potje als we em er op zetten, dus het begin (en de eerste stickers) is er! Op naar Pitalië!