Die!

Sinds Nynke goed kan lopen kan ze zich weer helemaal uitleven! Alles wordt beklommen, opgepakt, meegesleept, geopend, weer gesloten, weer geopend, en vervolgens ergens willekeurig in de kamer achtergelaten, waarna het hele circus weer van voor af aan begint met een ander willekeurig voorwerp. Mevrouw loopt de hele dag al babbelend wat heen en weer door het huis en vermaakt zich prima! En wil je wat hebben of moet er wat gebeuren, dan wijs je gewoon met je vingertje en zeg je "Die!".

Echt veel woorden komen er nog niet uit, maar toch weet ze zich prima uit te drukken. Verstaanbaar zijn tot nu toe Papa, Die!, mamamamamamam en Puh (als er een poes voorbij komt). Nijntje en zichzelf noemt ze Ke-Ke, en dat "woord" wordt te pas en te onpas gebruikt om aan te geven dat ze het toch echt wel zelf kan. Zoals hier bijvoorbeeld met vla eten, uit heities bakje natuurlijk..... (let op, met links!)
Het is nog even wennen dat je maar 1x hoeft te scheppen voordat je je lepel in de mond stopt (Nynke heeft nog de neiging de vla eerst grondig te prakken en te roeren) maar voor de rest gaat het al heel aardig. Bij de macaroni wil ze zelfs helemaal niet meer geholpen worden.... Mirjam hoopt stiekem dat Nynke het truukje beheerst als Daan geboren wordt. het kauwen van eten gaat overigens steeds makkelijker, van de week zijn er twee kiezen tegelijk doorgebroken (aan beide kanten onder). En er staan er nog twee in de wachtkamer aan de bovenkant!

De katten verheugen zich nog steeds in de warme belangstelling van Nynke. Vooral Simba krijgt regelmatig een kusje of een kopje van Nynke, en die liefde wordt nu ook geretourneerd, Simba komt regelmatig even langs Nynkes benen draaien. En dat is natuurlijk erg leuk, want dan kun je proberen of je zo´n kat kunt optillen, of z´n haren wel vast zitten en waar die staart nou eigenlijk voor dient. Dat alles begeleid door de continue waarschuwingen van mama dat het vooral zachtjes moet.




Maar zachtjes, dat kennen we nog niet echt, alhoewel ze steeds meer gaat reageren met "Aaaaaai" en het bijbehorende gebaar wanneer je zegt dat het zachtjes moet. Knuffels, kinderen, dieren, het maakt niet uit, alles is " aaaaaai" zodra we roepen dat ze voorzichtig moet doen.

We zijn zo langzamerhand de zaken in gereedheid aan het brengen voor de geboorte van Daan, en dat betekent onder andere dat Nynke voorlopig de logeerkamer gaat gebruiken als kamer. En ja, dan moet de computer daar weg, en moet er een commode komen etc. etc. Ik ben dus een paar weken geleden naar de IKEA gestuurd met een grote boodschappenlijst. Daar stond onder andere een bureautje op voor in de keuken, zodat daar de computer mooi kan staan. Is erg mooi geworden en eigenlijk erg prettig om de computer nu beneden te hebben. Uiteraard oefenen al die knopjes een onweerstaanbare aantrekkingskracht uit op onze knopjes-fobe dochter, dus mevrouw heeft alweer vol trots achter de computer gezeten! let niet op de vele snoeren, die moeten nog weggewerkt worden....

Overigens zijn de knopjes van de telefoon nog steeds favoriet. Alles wat op een telefoon lijkt (afstandsbediening, rekenmachine, mobieltjes etc) wordt van de tafel of het bureau geplukt (ze kan inmiddels bij de grote tafel) en net achter het oor gehouden.

Erg leuk is ook om te zien dat Nynke steeds meer begrijpt en verbanden gaat zien. Je kunt haar nu opdrachten geven als " geef maar aan mama", of " dek de tafel maar even". Bij die laatste opdracht wordt het keukenkastje opengedaan, wordt er een placemat uitgehaald, en wordt die vervolgens netjes op tafel gelegd. Ook bij schoonmaken en de was doen wil ze graag helpen. Ze krijgt dan van Mirjam ook een doekje, en vervolgens wordt keurig alles " gesopt". Jong geleerd.... Een ander voorbeeld van oorzaak en gevolg is dat ze sinds een paar weken doorheeft dat je met een potlood of pen niet alleen kunt rondsjouwen, maar dat er papier onder hoort en dat je dan strepen kunt maken. Alleen jammer dat het favoriete papier van Nynke een dubbelfunctie heeft als sudoku-boekje van Mirjam!

Gister hebben we een rondje Nederland gedaan. Eerst bij Cees en Nicoline op de koffie, en daarna naar de house-warming van Joost en Marieke in Breda. Hun huis is erg mooi geworden, en het was heel gezellig, want de harde kern van de SAP CRM groep was er inclusief man/vrouw en eventuele kinderen. Nynke kon dus mooi met Lara spelen, die 3 maanden ouder is. Uiteraard ging ook daar het adagium " zachtjes!" op, met wisselend succes overigens. Lara had haar Ark van Noach meegenomen, dezelfde die Nynke ook heeft, dus hoe dat met die blokjes en die gaatjes moest, daar waren ze samen gauw uit.

Als slot van een leuke dag zijn we nog gaan eten bij Ronald en Dorine, en ook daar was weer veel te spelen. Allemaal speelgoed van Anouk dat onderzocht moest worden, en nieuwe katten om achterna te zitten. Nynke samen met Anouk laten spelen was nog niet zo´n succes, want Anouk kan nog niet hard genoeg wegkruipen om te ontkomen aan Nynkes " zachtjes" behandeling.....