Eten, kruipen en zeilen

Nynke zit de laatste weken in de fase dat ze alles wat je eet uit je mond kijkt, en als ze de kans krijgt in haar eigen mond stopt. Na even experimenteren met de etenstijd gaat elke willekeurige combinatie van groenten en aardappels danwel groenten met rijst, eventueel aangevuld met wat vlees, in rap tempo naar binnen. Niet dat je ook maar enig idee hebt wat Nynke te eten krijgt, want dat gaat allemaal net zo lang in de blender totdat er een uniforme, fijnkorrelige substantie overblijft. Alleen de kleur, meestal creme, in geval van worteltjes oranje, is een vage vingerwijzing naar het menu van die dag.

Een kwartiertje later kom ik er meestal alsnog achter, want op mijn bord verschijnt hetzelfde, maar dan in een vorm die het mogelijk maakt om te determineren wat het is.

Brood vind Nynke ook erg lekker. De afgelopen weken sabbelde ze vooral op korstjes, maar sinds de firma blue band het nodig vond een gratis bord op te sturen met allemaal dieren er op (het idee is dat je bij elke hap een nieuw beest ontdekt) is Nynke aan de hele boterhammen. Uiteraard met boter, want dat was de hele opzet van de firma blue band, meer boter verkopen.

Bijzonder leuk om Nynke bezig te zien met het brood. Ze mag het zelf pakken, en dat gebeurt met veel concentratie! Het hele proces gaat ongeveer als volgt:

We zitten klaar in de kinderstoel, armen gespreid, handen op de tafel. Stel je je een voorzitter voor, denk de hamer weg, en voila!

Als het te lang duurt, gaan we vervolgens met de vlakke hand op tafel slaan. Als mama dan eindelijk het het brood serveert, is het tijd voor een buitengewoon serieus moment, namelijk het uitzoeken van het eerste stukje brood! Dit gebeurt met buitengewoon veel concentratie, net als het gehele verdere brood-ritueel.

Het lukt nog niet helemaal om het brood tussen duim en wijsvinger te pakken, dus het is meer grijpen met de hele hand en dientengevolge ook het hele stukje in 1 keer naar binnen proberen te werken. Het gebeurt dan ook nog wel eens dat er een stukje is dat er uiteindelijk niet toe komt zijn hogere lotsbestemming te vervullen, maar in plaats daarvan een tragisch einde kent op de keukenvloer. Deze stukjes worden door heit uiteraard met veel respect aan de prullenbak toevertrouwd...

Al dat brood geeft extra energie, en die wordt inmiddels aangewend om te kruipen. Vorige week had ze het zover dat ze naar links en naar rechts kon (en dus eigenlijk rondjes aan het draaien was) maar afgelopen maandag had ze door dat je je aan je handen vooruit moet trekken. Het gaat nog niet zo hard, maar ze komt vooruit!

Dat dat hele nieuwe mogelijkheden en gevaren met zich meebrengt, begint ze (maar eigenlijk vooral wij!) ondertussen te ontdekken. Hoe werkt dat? Nou, gewoon, door proberen! Dus als je van mama in de boot even mag alleen staan met het bankje als steun, dan klim je daar natuurlijk onmiddelijk op zodat je er op je buik opligt. En als heit dan zegt dat je moet oppassen omdat je er zometeen voorover afkukelt, dan zou het natuurlijk onaardig zijn om die man zijn gelijk niet te gunnen....

Mooie zeildag vandaag! We gingen de boot naar Koudum varen, omdat Cees en Nicoline daar vandaag aankwamen voor 3 weken vakantie. Lekker veel wind, zonnetje er bij, kon niet meer stuk. Nynke heeft onderweg veel gezien, van haar nieuwe zwemvest genoten en gelukkig ook nog een tijdje geslapen. Zo bleef er in ieder geval energie over om even met pake te spelen!